کاربرد و مقایسه روش های تفکیک جریان پایه رودخانه در مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه موردی: حوزه آبخیز حبله رود)

امروزه از مهمترین بحث هایی که بخش زیادی از زمان محققین را به خود اختصاص داده است، مباحث مربوط به آب به عنوان حیاتی ترین ماده بقای حیات انسان. تغییر در آب در دسترس می تواند واکنش جدی در پایداری آب زیست محیطی مناطق خشک و نیمه خشک ایجاد کند. لذا یکی از پر کاربردترین مباحث مربوط به هیدرولوژی بررسی هیدروگراف جریان می باشد که امکان مطالعه حجم سیلاب و میزان ذخیره حوزه پس از قطع بارندگی و نیز سهم آب زیرزمینی در رواناب را فراهم می سازد. برآورد میزان مشارکت جریان پایه در جریان کلی ماهانه و سالانه در یک حوزه آبخیز در برنامه ریزی آبیاری، کشاورزی، مدیریت خشکسالی، کاهش تلفات آب، تولید برق آبی، بررسی تغذیه سفره های آب زیر زمینی و غیره کاربرد دارد. در این مقاله به منظور تفکیک هیدروگراف جریان به دو بخش رواناب مستقیم و دبی پایه از روش فیلتر عدد برگشتی یک و دو پارامتره و روشpart و روش local minimum استفاده گردید. بدین منظور از ایستگاه های فیروزکوه، نمرود، سیمین دشت و بن کوه واقع بر رودخانه حبله رود که مساحت آن تا ایستگاه بن کوه 3209 کیلومتر مربع می باشد استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که در همه ایستگاه ها بجز ایستگاه نمرود روش part برآرود پایداری از شاخص جریان پایه(bfi) را نشان نمی دهد و همچنین در همه ایستگاه ها بجز ایستگاه نمرود روش local minimum دارای بیشترین برآورد جریان پایه نسبت به سایر روش های مورد استفاده می باشد و نیز می توان اضافه نمود که برای ایستگاه فیروزکوه می توان روش های local minimum و فیلتر عدد برگشتی یک پارامتره با مقدار ? برابر 900/0، برای ایستگاه نمرود می توان روش های فیلتر عدد برگشتی یک پارامتره با مقدار ? برابر 975/0 و فیلتر عدد برگشتی دو پارامتره، برای ایستگاه سیمین دشت می توان روش های local minimum و فیلتر عدد برگشتی یک پارامتره با مقادیر ? برابر 900/0 ، 925/0 و 950/0 و برای ایستگاه بن کوه می توان روش های local minimum و فیلتر عدد برگشتی یک پارامتره با مقادیر ? برابر 900/0 و 925/0 روش های مناسبی برای تفکیک جریان پایه از جریان کلی رودخانه دانست.